Start before you're ready

Ik was begonnen met het knutselen van een postkantoortje, maar ik merk dat ik er een beetje in vast loop. Te perfectionistisch, te veel op detail, waardoor ik mijn connectie met Mollie dreig te verliezen. 

Ik ben vooral bezig met "ready before you start" in plaats van met "start before you're ready". 

Het is alweer weken terug dat ik uberhaupt een Mollie tekende. En dat was dan ook nog eens de nette, brave, verantwoorde Mollie, niet de onbezonnen versie die ik vanaf het begin in mijn gedachten had...

Dus 't wordt tijd om gewoon met een onbezonnen plan van start te gaan. Of ik nou klaar ben of niet. Of Mollie nou al een kantoortje heeft of niet. Het wordt tijd om dat postkantoortje te laten draaien, niet om het te bouwen. Dat komt er volgens mij vanzelf wel achter aan. Het wordt tijd om mijn wonderbaarlijke postduif aan het werk te zetten! 

Dat van lang blijven hangen in alles klaar maken voor je van start gaat, doet me terugdenken aan de spelletjes van mijn dochter of mijn oppaskinderen toen ze nog klein waren. Ze kwamen dan overeen om bijvoorbeeld vadertje en moedertje te spelen met de barbie's en waren vervolgens de hele middag bezig met voorbereidingen. Wie precies welk rol had, wie de mooiste barbie-schoentjes mocht hebben en die mooie prinsessenjurk, wie dat  leuke handtasje mocht gebruiken, wie de hond mocht en wie het paard (bizar!) enz. enz. Dan was het uiteindelijk vijf uur en kwam de moeder van het vriendinnetje haar weer ophalen en dan slaakten de meiden een zucht: "maar we moeten nog begínnen met spelen". 

Hoog tijd om te beginnen dus! (heb je trouwens dat schattige barbie-tasje op het bureau zien staan, en die deftige handschoentjes...? Ha, alleen al het vooruitzicht om daar mee te mogen spelen!)