Mollie gaat mee!

Raad eens wie er morgen met me mee gaat naar Denemarken?

Jaaaa... Mollie!

handmade books

Zo inspirerend: handgemaakte boekjes! 

Klik op de afbeelding om een les van Danny Gregory te bekijken
waarin hij laat zien hoe je zelf zo'n boekje kunt maken! 

Klik op de afbeelding om het filmpje van Jill Weber's boekje te bekijken.

Ik ga onverwacht komend weekend naar Eva in Denemarken, dat betekent twee lange dagen in de trein... Ik heb twee boekjes gevouwen op de manier van Danny. Die neem ik mee op reis, samen met mijn tekenspullen en een klein aquarel-setje!

 

Wonder

Ik vind het elke keer een wonder, zo'n zonsopgang.

Het idee dat de zon, een grote bal hete gassen, op 150 miljoen kilometer van de aarde hier elke dag weer tevoorschijn komt, en weer verdwijnt, en de volgende dag weer tevoorschijn komt.

Het ene moment is ie nog niet te zien, maar werpt ie wel al een verwachtingsvolle  oranje gloed de lucht in.

En ineens is ie daar dan, als een klein oranje schijfje nét boven het water, voor m'n gevoel ergens tussen Hoorn en Lelystad.
Binnen anderhalve minuut komt ie uit dat water op omhoog, voor mijn oog eerst nog vervormd als een zacht gekookt ei dat een beetje plat wordt gedrukt. Steeds feller oranje. En dan, plop, ready for take-off, los van het water.

Ik sta er naar te kijken en ben sprakeloos. Elke keer weer...

Bovenstaande foto's zijn van vanmorgen. Grappig vind ik dat het net lijkt of de vuurtoren een rookpluim heeft, alsof het vuur in het lichthuis nét is gedoofd en alleen nog een rookspoor achterlaat...

Gisterochtend waren er wat wolken in de lucht, dan vind ik het eigenlijk nog mooier om te zien, omdat de wolken dan ook mee-kleuren met elke centimeter die de zon hoger komt. Bovendien was het gisterochtend windstil, waardoor het wateroppervlak één grote spiegel was: 

Start before you're ready

Ik was begonnen met het knutselen van een postkantoortje, maar ik merk dat ik er een beetje in vast loop. Te perfectionistisch, te veel op detail, waardoor ik mijn connectie met Mollie dreig te verliezen. 

Ik ben vooral bezig met "ready before you start" in plaats van met "start before you're ready". 

Het is alweer weken terug dat ik uberhaupt een Mollie tekende. En dat was dan ook nog eens de nette, brave, verantwoorde Mollie, niet de onbezonnen versie die ik vanaf het begin in mijn gedachten had...

Dus 't wordt tijd om gewoon met een onbezonnen plan van start te gaan. Of ik nou klaar ben of niet. Of Mollie nou al een kantoortje heeft of niet. Het wordt tijd om dat postkantoortje te laten draaien, niet om het te bouwen. Dat komt er volgens mij vanzelf wel achter aan. Het wordt tijd om mijn wonderbaarlijke postduif aan het werk te zetten! 

Dat van lang blijven hangen in alles klaar maken voor je van start gaat, doet me terugdenken aan de spelletjes van mijn dochter of mijn oppaskinderen toen ze nog klein waren. Ze kwamen dan overeen om bijvoorbeeld vadertje en moedertje te spelen met de barbie's en waren vervolgens de hele middag bezig met voorbereidingen. Wie precies welk rol had, wie de mooiste barbie-schoentjes mocht hebben en die mooie prinsessenjurk, wie dat  leuke handtasje mocht gebruiken, wie de hond mocht en wie het paard (bizar!) enz. enz. Dan was het uiteindelijk vijf uur en kwam de moeder van het vriendinnetje haar weer ophalen en dan slaakten de meiden een zucht: "maar we moeten nog begínnen met spelen". 

Hoog tijd om te beginnen dus! (heb je trouwens dat schattige barbie-tasje op het bureau zien staan, en die deftige handschoentjes...? Ha, alleen al het vooruitzicht om daar mee te mogen spelen!)

 

Postkantoortje met eerbetoon aan David Bowie

Ik ben bezig met Mollie's Postkantoortje dat ook 's nachts open zal zijn. 't Is nog een beetje kaal, nog lang niet klaar, maar als eerbetoon aan David Bowie heb ik vandaag zijn foto aan de muur gehangen.

En omdat ik 'm zo mooi vind en er vandaag vaak aan moet denken, is hier nog een keer mijn lievelingsnummer van David Bowie:

(klik op de afbeelding om het nummer te horen)

Raar begin

Ik weet niet wat het is dit jaar. Anders vind ik in de dagen na 1 januari altijd heerlijk om alle kerstspullen weer op te ruimen. En nu? Ik kan er geen afscheid van nemen. Raar begin van het jaar zo. Dat belooft wat!

Ik heb vandaag de kerstboom leeggehaald, met het idee om 'm vanmiddag naar de kerstboomverbranding in het park te brengen. Maar toen ik 'm in de tuin zette vond ik het zo zonde om 'm al weg te doen. Dus ik laat ik 'm nog een tijdje in de tuin staan. Op de een of andere manier vind ik dat ook een soort eerbetoon aan de boom. Ehm, ja. Want potverdomme, wat was het een mooie boom dit jaar. En hij ziet er nog steeds zo mooi uit, ook zonder versiering en lichtjes er in. 

En dan de lichtjes... die kan ik zomaar ook niet in de doos krijgen. Ik laat ze nog een tijdje beneden, in de boekenkast! Mmmm heerlijk! 

Geluk is...

Ik zat vanmorgen al om 5.45 uur in de auto om Eva weg te brengen naar busstation Duivendrecht, alwaar ze de Euroliner naar Kolding zou pakken. Donker, koud, maar gelukkig ook droog en niet glad. De bus ging over Groningen, Bremen en Hamburg naar 't noorden. Op de radio hoorde ik later die ochtend dat de weg op gaan in Groningen met gevaar voor eigen leven was in verband met de gladheid. Oók op de snelweg...

Alles ging goed en om 19.50 uur stuurde ze een berichtje dat ze thuis was. Twee uur later als verwacht in verband met de weersomstandigheden en paspoortcontroles aan de grens Nederland/Duitsland en Duitsland/Denemarken.

Vier-en-halve maand blijft ze deze keer weg. Met daarin onder andere een verhuizing naar Stockholm. En daar zoeken we haar natuurlijk op! 

Geluk is... een berichtje uit Denemarken dat ze veilig aangekomen is na een lange busrit door een winters en glad Duitsland!