twee weken terug lag het gedicht nog onder water, kijk maar: 
Ik was nog maar net op weg toen m'n telefoon piepte: batterij bijna leeg. Gelukkig kon ik toch nog wat foto's maken. Wat een rijkdom hé, als je op een wandelrondje van een half uurtje alle bovenstaande plekken tegenkom!
Eerst door het bos. Nou ja, het is een park, maar het voelt aan als een klein bos. Dan naar het open water aan het IJsselmeer (ja ik weet dat het officieel Markermeer heet, ik denk niet dat ik het ooit zo zal noemen...). Vandaag hing er teveel vocht in de lucht, maar bij helder weer kan ik vanaf daar in één blik de zendmast van Lelystad, de hoogbouw van Almere, de kustlijn van Marken en de schoorsteen van de verwarmingscentrale van Purmerend zien. Als je dat zo op de kaart ziet is dat toch gigantisch?
Toine Heijmans schreef eens in een column in de Volkskrant dat hij het gezichtsvervuiling vindt, dat je van zover de hoogbouw van Almere kan zien. Het maakte het IJsselmeer gevoelsmatig kleiner volgens hem. Ik begrijp wel wat hij bedoelt natuurlijk, en ik ben het wel deels met hem eens, maar ik krijg juist een veel gróter gevoel van ruimte als ik vanuit Hoorn Almere kan zien liggen! Én Lelystad, én Marken, én Purmerend. Ik bedoel, Almere en Lelystad is een flink stuk rijden als je met de auto gaat. En ik kan ze gewoon zien liggen. Elke keer ben ik daar weer verrukt over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten