Funny Girl:
Volgens mij droomt iedereen van zo'n openlucht-badkamer! Toegeven, je moet er wat voor over hebben om met een tuinslang dat bad te vullen, maar dan heb je ook wel wat! Als het fris is buiten vul ik het met warm water en op hete zomerdagen doe ik er koud water in.
Inderdaad, dat douchegordijn heeft weinig nut. Maar ik had zoveel lol gehad in het knutselen van die stellage van een paar dooie takken die ik had gevonden, dat het me ook leuk leek om er echt wat aan te hangen. Het douchegordijn dus. En al heeft ie weinig nut (geen mens in de buurt voor wie ik me achter dat gordijn zou willen verstoppen), ik geniet er alleen al van zoals ie zachtjes wiegt in de wind. Zuper Zen! Als ik m'n ogen een beetje dichtknijp waan ik me in Afrika met die olifant die er op staat!
Mijn huisje staat een meter of 5 rechts van het bad. Het is een huis van hout en veel glas, met een dak waar dezelfde begroeiing op zit als rondom het huis. Ik zal je een andere keer laten zien hoe het er van binnen uit ziet, met de grote open haard, de zachte banken en de vide waar m'n bed staat.
----------------------------------------------------------------------
Ik gebruikte een bladzijde uit een H&M-folder als achtergrond en wat losse tekeningetjes die ik er in 'plakte'.
Vrijdag in een zijbalk in de Volkskrant - maar 6 x 7,5 centimeter klein. En toch precíes groot genoeg om mijn aandacht te trekken, deze aankondiging voor een tentoonstelling in het Museum Jan Cunen.
Prachtig gedaan, die geborduurde letters door de afbeeldingen heen. En dan die titel: Desalniettemin de Liefde. Desalniettemin - een juweel van een woord!
Museum Jan Cunen kende ik nog niet. Het is een museum voor hedendaagse kunst in Oss. Dus als je in de buurt woont...
Afgelopen woensdag in de trein tussen Leiden en Dordrecht...
Een jaar terug wonnen we de hoofdprijs in een wedstrijd van Uitgeverij Bruna & de Arbeiderspers: een voucher voor een droomhuis van Topic Travel. Nog een maandje en dan is het eindelijk zo ver, dan zitten we aan de rand van het zwembad van ons droomhuis in Pollenca op Mallorca. We hebben de prijs met deze foto gewonnen:
Wat we zoal op Mallorca gaan doen? Zoals de bovenste foto al zegt: flaneren en lanterfanten, knipogen naar knappe obers, zwemmen bij maanlicht, midden op de dag schoonheidsslaapjes houden. Een wandeling maken langs de ruige kust, een kuiltje graven op het strand zodat we er lekker kunnen liggen, met ons autootje over het eiland crossen, de mooiste dorpjes en stadjes bezoeken, koken in de buitenkeuken van ons huis en daarna een siesta in de schaduw van de palmbomen naast het zwembad, thee drinken als Agatha Christie in hotel Illa d'or in Puerto Pollenca...
De bovenste foto was weer even oefenen met Photoshop. Ik gebruik het programma nog te weinig om er routine in te krijgen. Dit zijn de losse tekeningen en de foto die ik er voor gebruikte:
Elk jaar weer "de eerste keer", zo ergens begin april. De eerste keer buiten tekenen, de eerste keer buiten eten, de eerste keer buiten luisteren naar Thomas' gitaarspel, de eerste keer met blote voeten in m'n slippers, de eerste keer zonder jas boodschappen doen... Vandaag was zo'n dag! Heerlijk!
Voor het Imaginary world of Funny Girl-project had ik de het doe-pakket "Make Map Art" gehad. Vandaag ontdekte ik ook een website die bij het Map Art-project hoort.
Fantastisch om inspiratie op te doen. Minder goed voor de onzekere tekenaar in mezelf, want wat er online staat is allemaal van heel hoge kwaliteit...
Gelukkig wint mijn geest-op-zoek-naar-inspiratie het van de onzekere-tekenaar en wordt ik heel erg blij van deze website!Nieuwsgierig? Ga snel naar www.theydrawandtravel.com!
Ik heb mezelf een boek cadeau gedaan nadat ik vanmorgen de recensie ervan in de krant las: "Nooit denk ik aan niets" van Hans & Monique Hagen met illustraties van Charlotte Dermatons. In de recensie stond zo'n mooi stukje tekst over waarom kinderen en gedichten niet zomaar samen gaan:
Waar dat aan ligt? Het belangrijkste probleem is niet de ontoegankelijkheid van het gedicht, maar de geringe tijd die kinderen er mee doorbrengen. Een verhaal neemt je bij de hand; een gedicht is wispelturiger. Het verstopt zich en hoopt dat je gaat zoeken.
Prachtig gezegd! Een gedicht hoopt dat je gaat zoeken. Ik verlang er naar op zoek te gaan naar en te verdwalen in gedichten en tekeningen en dan pas na een heel lange tijd gevonden te worden...
