Ineens zag ik een schilderijtje van Pieter Pander terug: zelfportret met duikbril en snorkel. Ik zag dit schilderij ooit eerde in het Scheringa Museum in Spanbroek, waar toen een heel Pieter Pander-tentoonstelling was. Och, wat mis ik het Scheringa Museum. Dat is absoluut de plek waar mijn museum-liefde is ontstaan! Zo jammer dat het er niet meer is...
Het schilderij hangt in de Nico Dijkshoorn-zaal van de DWDD Pop-Up Museum tentoonstelling in het Allard Pierson Museum in Amsterdam. Ik wordt zo blij van de teksten die Nico Dijkshoorn bij kunstwerken maakt. Hij deed het al eerder in het Kröller Müller Museum. Ongemerkt liep ik op eens te hummen. Zachtjes een niet bestaand melodietje hummen: dat is een teken dat ik het wel heel erg naar m'n zin heb!
Ik had al zijn teksten wel willen fotograferen, maar je moet echt zelf gaan kijken!
Eentje dan, bij een schilderij van de ingang van een tramremise:
"Dat vind ik zo zielig voor trams. Ze willen overal heen, maar die verdomde rails. De hele dag hetzelfde rondje en rinkelend stoppen voor iemand die midden op de rails staat te telefoneren. Pas 's avonds mogen trams iets voor zichzelf gaan doen. Leeg naar de remise rijden. Met dat heerlijke bordje: NIET INSTAPPEN".
Oh, en deze, bij een oud vaandel van een slagersgilde of zoiets:
"Vleescentrale. Wat een woord. Hier zou ik een moord voor doen. Iemand vraagt: 'Waar werk jij eigenlijk' en dan kunnen zeggen: 'Bij de vleescentrale. Al 40 jaar. Nooit een dag ziek geweest.' Ik wil ook een vaandel. Een zwarte. Met gouden letters. In het midden: 'Dichtertje. Sinds 1960.'
Nou stop ik hoor. Hup, zelf naar Amsterdam. Oude Turfmarkt 127.
Oh ik lees het nu pas, hopelijk is het er nog, ga zeker kijken in dat geval. En over het Scheringa museum gesproken, ik mis het ook heel erg. Wat was het toch fijn daar.
BeantwoordenVerwijderen