Van de week zag ik Giel Beelen op de televisie, het ging er o.a. over dat hij moest huilen in zijn radioprogramma. Ik zocht het op internet en ik was ontroerd. Door de vertaling die hij had gemaakt van het nummer Iron Sky van Paolo Nutini hoe deze tekst hem deed denken aan de gebeurtenissen in Parijs vorige week. De manier waarop Giel de tekst voorlas en hoe hij volschoot, dat greep me aan.
Daarna luisterde en keek ik naar de video van Iron Sky van Paolo Nutini. Het gebeurt niet vaak dat ik een video op YouTube meerdere keren achter elkaar bekijk, en de volgende dag weer. Wat een prachtig nummer en wat een prachtige opname! Net als deze trouwens:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten