Rotius in het Westfries Museum

Mooie tentoonstelling gezien in het Westries Museum over de Hoornse schilder Rotius! Ook we de Rembrandt van Hoorn genoemd.
Absoluut de moeite waard. Ter ere van Rotius' 350-ste sterfdag heeft het museum een overzichtstentoonstelling van zijn schilderijen. Fantastische portretten, een enkel stilleven en natuurlijk zijn schuttersstukken. Het Hoorns museum, met deze tentoonstelling van de Hoornse schilder kan hiermee tippen aan het Rijksmuseum in Amsterdam.
Als je gaat kijken, neem dan vooral ook de audiotour mee. Onder andere Hugo Borst, kapper Christiaan Houtenbosch en Arno Kantelberg hebben leuke commentaren bij de schilderijen.  

klik voor een filmpje

In Hoorn-Noord ligt de Rotiusstraat, vernoemd naar de schilder. Nou heb je daar ook de Merensstraat. Ik dacht altijd met één 's', maar het is dus met twee s-en. En Merens was een Hoorns regent uit de 17e eeuw die door Rotius op het doek vereeuwigd is. Oók te zien in de tentoonstelling. Hoewel ik nergens kan vinden dat de Merensstraat naar hem vernoemd is, kan het haast niet missen. Zo ontdek je ook nog eens wat tijdens zo'n museumbezoek.  

Er groeit kunst in mijn tuin!

Deze tulp groeit in mijn eigen tuin! Door het warme weer van de afgelopen dagen waren ze wat slap gaan hangen, ik heb ze vanmorgen geplukt en in een vaas gezet. 
Ik ben gek op tulpen. En deze rafelige slordige, donkerpaarse tulp vind ik écht kunst. Kunst van de natuur.

Van het weekend had ik het met mijn vader over tulpen. Het gesprek kwam op mijn opa. Hij was tuinbouwer in Hem. Maar zijn grote liefde was de tulp. Dus had hij ook altijd een stuk land waar hij tulpen op verbouwde. En waar hij ook mee experimenteerde. Gedoe met stuifmeel van de ene tulp op de stamper van een andere soort. Zo heeft hij zelf een nieuwe soort ontwikkeld. Een witte tulp.

In de tijd dat dit speelde had je een voetballer die bij Volendam de sterren van de hemel speelde. Dick Tol heette hij. Dick Tol had een witte kop met haar en zijn bijnaam was 'De Knoest'. Mijn opa wilde zijn tulp graag De Knoest noemen. 

Dus ging hij op bezoek bij Dick Tol om te vragen of hij zijn tulp 'De Knoest' mocht noemen. Maar Dick Tol was niet echt blij met de naam De Knoest. Hij zag het meer als een scheldnaam dan als een

geuzennaam. Dus hij stelde voor om de tulp dan gewoon Dick Tol te noemen. Mijn opa heeft die naam toen aangevraagd bij de commissie die over dat soort zaken ging. Helaas, er was al een tulp die 'Duc van Tol' heette. Dat leek te veel op Dick Tol. Dus het feest ging niet door. De tulp wel, die kreeg uiteindelijk een andere naam, we gaan nog even uitzoeken welke dat was.

Dat opa's liefde bij zijn tulpen lag, blijkt uit de enveloppen en het postpapier die hij voor zijn bedrijf gebruikte. Daar stond niet op "J. Bregman Tuinbouwbedrijf" maar "J. Bregman Bloemenkwekerij". Een envelop uit die tijd, daar ga ik ook nog achteraan. Want ik ben benieuwd hoe die er uit zag, mijn vader vertelde dat opa in  de letter J een stylistische tulp had verwerkt als logo.

Ik was al gek op tulpen, maar door dit verhaal nog meer. In mijn tuin staat ook een wittige tulp. Vast niet zo wit als 'de knoest' van mijn opa, maar toch.
Ik ga er een experiment mee doen. Ik doe straks wat van de stuifmeel van de paarse rafeltulp op de stamper van de witte. Kijken of er een zaadbol wordt ontwikkeld. Net als opa deed...

 

Mollie Octavie Petterson dompelt zich onder in kunst - met video

- klik op de afbeelding om de video te starten -

Ik heb bladzijden aan het harmonica-boekje toegevoegd, zodat de afbeeldingen de hele pagina in beslag kunnen nemen. Op de achterkant zie je hoe Mollie geïnspireerd werd door de kunstwerken. Ze gebruikte ze in een kleed, in het dessin van haar bikini, als stof voor haar dekbed. Ze schilderde haar badkuip geel, versierde haar zonnehoed. En toen vond ze ook nog een oude deken op de rommelmarkt. Mazzelkont! 

Hieronder het boekje in foto's:

- cover -

-1-

-2-

-3-

-4-

-5-

-6-

-7-

-8-

- achterkant -

sprookjesachtig

Ik was vanmorgen al vroeg in het park en had het hele rijk alleen. Samen met de merels, eksters, meeuwen, kauwen, blauwe reigers, futen, eenden, ganzen, meerkoeten, koolmeesjes en een specht. Het was zo'n zeldzame ochtend dat er nauwelijks een zuchtje wind stond en het water van het IJsselmeer bijna glad was. In de verte ging de waterlijn bijna onopgemerkt over in de lucht. De zon weerkaatste op het water en toverde een sprookjesachtig licht op het wandelpad en de bomen. Zo heerlijk, om 8 uur thuiskomen en het gevoel hebben dat je al een hele vakantiedag achter de rug hebt!

Daarna een glas thee in de tuin onder de bloeiende Japanse Kers met het gezoem van bijen overal om me heen. Vorige week was ik in Stockholm. Daar staat het plein Kungsträdgarden vol met Japanse Kersenbomen. Eén grote roze wolk dus op dit moment, waar niemand aan voorbij lijkt te kunnen gaan zonder op z'n minst één foto te maken.