Gister was ik met mijn lief in het Dolhuys in Haarlem, het 'museum van de geest'. En zoals alle vorige keren was het weer wonderlijk om daar rond te lopen.
Wat ik er zo leuk aan vind is dat het museum zo'n goeie balans heeft tussen een soort educatieve functie en kunst. Ze blinken uit in het gebruik van muurteksten en het gebruik van mooie details.
De eerste twee foto's hieronder maakte ik niet gister, maar al een tijd geleden. Het is het kleine wachtershuisje wat ze hadden omgetoverd tot wat mij een perfect leeskamertje leek. Met zo'n degelijke ouderwetse stoel, een kacheltje in je rug en een tafeltje voor je cappuccino.
Die zou ik dan bestellen in het museumcafé, want daar hebben ze echt goeie koffie. En de heerlijke wortel- en appeltaart. Je kunt ook naar het museumcafé gaan als je het museum niet bezoekt. Het ligt prachtig aan de singel en het park en de mooiste plekken in het café vind je in de serre.
.JPG)
Het gedicht op het plafond en de muur in het wachthuisje is van Ingmar Heytze. Het heet 'Rorschach'. Dat is grappig, want in het museum kun je de Rorschach-test doen. Dat is een test die bijna 100 jaar geleden is ontwikkeld door de psycholoog Rorschach. De test is gebaseerd op de menselijke neiging interpretaties en gevoelens te projecteren op inktvlekken. Uit die interpretaties probeerde hij dan bepaalde diepe karaktertrekken en impulsen van de patiënt te begrijpen.
Rorschach
Ik zwoer dat ik je niet zou schrijven.
Toen ik aan een brief begon,
een zware, zwarte brief om 's nachts
te posten in een regenbui,
liep alles uit tot inktpatronen.
Lange zinnen dreven samen
tot een donkerblauwe brij.
Woorden vielen uit elkaar.
Letters gingen kopje-onder
en verdronken in de kantlijn.
Vlekken stolden tot jouw ogen.
Later kwam je mond omhoog
uit het papier en zei: je moeite
is ontroerend, maar je doet
altijd zo moeilijk, kijk,
de liefde is van brandhout
en een inktvlek is een inktvlek
en voorgoed voorbij.
Ja, je zou mij met een gerust hart een paar uur kunnen achterlaten in dat wachtershuisje met een van de bundels van Ingmar Heytze. En als je me dan weer op komt halen drinken we een samen een glas wijn in het museumcafé en zal ik één van de gedichten uit mijn hoofd voor je declameren! Deal?
